συναλλαγές σε CFD χρυσού, ασημιού και πλατίνας με τη πλατφόρμα της Plus500 στα ελληνικά!

Ο χρυσός είναι το πιο ελατό μέταλλο, έχει όμως εξαιρετικά μεγάλη πυκνότητα. Ως εκ τούτου, μπορεί εύκολα να διαμορφωθεί σε κοσμήματα τα οποία είναι εντυπωσιακά βαριά, παρέχοντας ένα απροσδιόριστο πρόσχημα ποιότητας. Το χρώμα και η λάμψη του δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο μέταλλο και δεν υπάρχει σε αφθονία. Η πρώτη εξόρυξη του χρυσού έγινε από αρχαίους πολιτισμούς πριν από χιλιάδες χρόνια.

Όταν ο πολιτισμός άρχισε να χρησιμοποιεί το εμπόριο, σύντομα εφευρέθηκαν τα χρήματα. Ο χρυσός και το ασήμι ήταν οι προφανείς υποψήφιοι για τον καθορισμό της αξίας του χρήματος. Τα πρώτα χρυσά νομίσματα κυριολεκτικά «άξιζαν το βάρος τους σε χρυσό». Η σπανιότητα του μετάλλου εξασφάλιζε ότι ο χρυσός δεν θα μπορούσε να υποτιμηθεί από τον πληθωρισμό. Η καθαρότητα του σήμαινε ότι δεν μπορούσε να παραποιηθεί.

Καθώς το εμπόριο και ο πληθυσμός αυξάνονταν, εισήχθηκαν, για λόγους ευκολίας, τα χαρτονομίσματα. Αρχικά, αντιπροσώπευαν ένα μέρος του υφιστάμενου χρυσού, ήταν δηλαδή νομίσματα εγγυημένα από χρυσό. Ωστόσο, αυτό εξακολουθούσε να δημιουργεί προβλήματα σε έναν κόσμο όπου ανθούσε το εμπόριο και παρήγαγε πλούτο που δεν ήταν εύκολο να καλυφθεί από μια ποσότητα χρυσού. Έτσι, έγινε δημοφιλές το «παραστατικό» χρήμα, το χρήμα που στηρίζεται στην υπόσχεση μιας κυβέρνησης για την αξία του.

Μετά από τη Μεγάλη Ύφεση στις αρχές του προηγούμενου αιώνα οι ηγέτες των μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου (εκ των οποίων οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν γίνει με διαφορά η μεγαλύτερη), συνειδητοποίησαν ότι η επιστροφή σε ένα νομισματικό σύστημα που υποστηρίζεται από τον χρυσό θα αφαιρούσε τη καταστροφική αστάθεια από το παγκόσμιο σύστημα. Αυτό επιτεύχθηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, με τη μορφή της συμφωνίας Bretton Woods.

Η συμφωνία Bretton Woods εγκαταλείφθηκε μετά τον πόλεμο του Βιετνάμ, αφού κατέστη προφανές ότι οι ΗΠΑ είχαν τυπώσει στην πραγματικότητα περισσότερα χρήματα από ότι υπήρχε ως χρυσός στα θησαυροφυλάκια της κυβέρνησης. Ως νόμισμα αναφοράς, το δολάριο ΗΠΑ, είχε απολαύσει μια άδικη υπεραξία πάνω από εκείνη της αύξησης των οικονομιών της Ιαπωνίας και της Γερμανίας. Στη συνέχεια, τα νομίσματα μετρήθηκαν επίσημα έναντι του δολαρίου ΗΠΑ και τους επιτράπηκε η μεταβλητότητα της ισοτιμίας τους με αυτό. Το νομισματικό σύστημα «παραστατικού» χρήματος είχε ξανά επιστρέψει.

συναλλαγές σε CFD χρυσού, ασημιού και πλατίνας με τη πλατφόρμα της Plus500 στα ελληνικά!

Όταν ο χρυσός έφθασε στο αποκορύφωμά της αξίας του, στα 850 δολάρια ανά ουγκιά, το 1980, αυτό οφειλόταν στις πετρελαϊκές κρίσεις που επηρέαζαν την αξία του αμερικανικού δολαρίου. Μόλις μια δεκαετία νωρίτερα, ο χρυσός βρισκόταν στα 35 δολάρια/ουγκιά. Οι πετρελαϊκές κρίσεις έδειξαν ότι η πανίσχυρη αμερικανική οικονομία ήταν στη πραγματικότητα ευάλωτη, και ότι μια υπόσχεση γραμμένη σε ένα κομμάτι χαρτί είναι, σε τελική ανάλυση, ένα κομμάτι χαρτί.

Ο χρυσός, από την άλλη πλευρά, είναι χρυσός. Δεν αναλίσκεται. Στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 ο κόσμος βίωσε την επιστροφή του χρυσού, ως το λεγόμενο «ασφαλές καταφύγιο». Αν και ο χρυσός δεν παράγει εισόδημα, η αξία του δεν δύναται να καταστραφεί.

Όταν η πετρελαϊκή κρίση τελείωσε και η οικονομία των ΗΠΑ εκτινάχθηκε ανοδικά για μια ακόμη φορά, η λάμψη του χρυσού ξεθώριασε. Το δολάριο ΗΠΑ έγινε το προτιμώμενο από τους επενδυτές ασφαλές καταφύγιο, δεδομένου ότι οι επενδύσεις σε αμερικανικά ομόλογα παρείχαν μια ροή εσόδων και ένα επαρκές επίπεδο ασφάλειας. Η αξία αυτών των χρεογράφων θα μπορούσε να υπονομευθεί από τον πληθωρισμό, ωστόσο ο πληθωρισμός παγκοσμίως κυμάνθηκε σε χαμηλά επίπεδα για τα επόμενα είκοσι χρόνια. Ο χρυσός έγινε λιγότερο ελκυστικός ως ένα ασφαλές καταφύγιο.

Ο χρυσός παραμένει εξαιρετικά σπάνιος. Το σύνολο του παγκόσμιου αποθέματος χρυσού που έχει εξορυχθεί από αρχής του ανθρώπινου πολιτισμού είναι μόνον 155.000 τόνοι, φτάνει δηλαδή για να γεμίσει περίπου τρεις πισίνες ολυμπιακών διαστάσεων. Ο ρυθμός της νέας παραγωγής χρυσού αυξάνεται μόλις και μετά βίας κάθε χρόνο. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι κεντρικές τράπεζες του κόσμου κατείχαν στα θησαυροφυλάκια τους το 68% του χρυσού παγκοσμίως. Σήμερα, το ποσοστό αυτό είναι περίπου 10%.

Ο λόγος που οι κεντρικές τράπεζες έχουν πουλήσει χρυσό είναι για να διατηρηθεί η αξία των νομισμάτων τους, ή πιο συγκεκριμένα του δολαρίου ΗΠΑ, με το οποίο όλα τα υπόλοιπα μετρώνται. Πουλώντας χρυσό οι κυβερνήσεις μπορούν στη συνέχεια να εκτυπώσουν χρήματα, χωρίς να προκαλέσουν πληθωριστικό σοκ, και ως εκ τούτου να χρηματοδοτήσουν καταναλωτικές ανάγκες, καθώς και τον εύπορο «δυτικό» τρόπο ζωής. Αυτό σημαίνει, ωστόσο, είναι ότι η «πραγματική» αξία του αμερικανικού δολαρίου έχει υποχωρήσει, εκείνο δηλαδή που υπολογίζεται ως αγοραστική δύναμη. Συγκρίνοντας κανείς το κόστος ενός από τα πιο σημαντικά εκ των βασικών προϊόντων στον κόσμο, το πετρέλαιο, η υποχώρηση της αξίας του δολαρίου είναι εμφανής.

Ο χρυσός είναι ένα πολύτιμο μέρος κάθε επενδυτικού χαρτοφυλακίου. Πρόκειται για το περιουσιακό στοιχείο εκείνο το οποίο λειτουργεί ως ασφάλιση έναντι ενός χρηματοπιστωτικού συστήματος που κατά τα άλλα βασίζεται στο χαρτί. Σε έναν όχι και τόσο σταθερό κόσμο, ο χρυσός παραμένει αμετάβλητος.

συναλλαγές σε CFD χρυσού, ασημιού και πλατίνας με τη πλατφόρμα της Plus500 στα ελληνικά!